บทที่ 12 ตอนที่ 12

หยาดหยดน้ำตาไหลพรากไม่หยุด มือบางยกขึ้นอุดปากของตัวเองเอาไว้ เพื่อสะกดกลั้นเสียงสะอื้นไห้ด้วยความทุกข์ทรมานเอาไว้ หล่อนไม่ต้องการให้เขาตื่น เพราะรู้ดีว่าถ้าเอโดเกลรู้สึกตัวขึ้นมา และพบว่าอะไรเกิดขึ้นบ้างเมื่อคืน หล่อนจะต้องถูกเขาจับโยนออกนอกห้องอย่างป่าเถื่อนแน่นอน

ทำไมถึงได้เจ็บปวดแบบนี้นะ

หญิงสา...